Deel 5: Yellowstone Grand Tetons Salt Lake City

Hoi allemaal, iedereen bijgekomen van de lange teksten van de vorige keer? Ik zal proberen (wederom op veler verzoek) het iets korter te houden :-) Weer 6 dagen voorbij sinds het laatste bericht, en nu ik langzaamaan Ber vertrouw in het stuur vasthouden als we weer 500km moeten afleggen, heb ik meer tijd om niet meer krampachtig de zijleuning vast te houden, maar de tijd te nemen om wat dingen op te schrijven.;-)) Hier dus weer een veslag van weer een paar honderd mijlen door de USA. Deze keer South Dakota, Wyoming, (Idaho) en Utah.

Dag 13, maandag; Badlands (Interior) naar Cody
Een lange reisdag (de op 1 na langste van deze reis) van meer dan 750km, gelukkig wel veel snelweg.
We stonden op in ons huisje en hoorden in de nacht al veel getik op het dak, regen dus. Enorme plassen rondom het huisje en ook veel wolken. Gelukkig wel droog nog. Snel gedouched en ingepakt en ontbijt zouden we onderweg wel halen (tankstations hier zijn complete diners soms, met 10 soorten koffie etc.). Helaas, voordat we ingepakt hadden, was het alweer gaan regenen. De Badlands zagen er nog troostelozer uit dan de voormiddag de dag ervoor. Slechts 2 verdwaalde auto's vonden de gisteren nog halfvol staande parkeerplaatsen. De voor gisteren voorspelde 'thunderstorms' leken vandaag waarheid te gaan worden. De snelweg richting Cody was ook een erg natte route; South Dakota bleef de dag in harde regen achter. Alsof het staatsgebonden was brak toen we Wyoming inreden de hemel open en scheen de zon weer. Een goed moment om Ber het stuur weer te gunnen. De reis ging voorspoedig, vlak voor de bergpassen van het Bighorn nationale park (skiparadijs) wisselden we weer van plaats en nog geen 100meter de bergen in pakten de wolken zich weer samen en regende het weer behoorlijk. De route was er niet minder mooi om, langs mooie naaldbomen, beekjes en vervolgens enorme bergen sneeuw reden we omhoog. Een 'beer waarschuwing' deed ons natuurlijk steeds links en rechts doen kijken, maar deze 'spotters' kwamen veelal niet verder dan een reeds 'gewoon geworden' eland, ree/hert of bizon. Net over de top werd het weer beter, door de regenval was onze hoofdroute afgesloten en moesten we omrijden, wat echter een nog mooiere weg inhield(in de winter gesloten). Een mooie afdaling volgende met in de verte enorme bergen afgewisseld met compleet vlakke akkers en zeer groene gebieden. Mooi op tijd kwamen we rond het begin van de avond aan. Een warm welkom met happy hour van lokale hapjes en drankjes stond ons te wachten.Een leuke 'cabin' wachtte op ons en alles was in Cody 'Rodeo', zelfs onze gordijnen en dekbed. We besloten dan ook naar de wereldberoemde Rodeo te gaan, waar Buffalo Bill ooit begonnen was in Cody. Iedere dag vanaf memorial day tot augustus worden hier in de avond rodeo's gehouden. Met recht 'de rodeo hoofdstad van de wereld'. Het stadion vulde zich vrij snel tot ongeveer 1/3 (zo'n 3000 mensen denk ik). Alwaar wij bij de juiste tribune plaats namen met goed uitzicht op de 'rodeohelden' die op de wilde paarden of stieren plaats zouden nemen. Een afwisselend programma volgde; wild paard rijden (8 seconden en op stijl punten gegeven), lasso gooien om stieren, slalom op tijd, stierrijden (6 seconden), zowel voor de 'ervaren berijders' als voor de 'beginnelingen'. Erg leuk om te zien wat deze Amerikanen nu bezighoudt. Meer dan deze keer hoeft ook niet, maar wel een 'must do' om eens in de VS mee te maken. Rond half elf waren we weer in onze cabin, waar we kort hierna lekker in slaap vielen van een lange reisdag.

Dag 14, dinsdag; Cody naar Yellowstone park
De route van vandaag viel best mee, nog geen 150km, maar dan wel over bergpassen, kleine paadjes en natuurlijk eenmaal aangekomen het maximale voor die dag nog zien.
We zwaaiden de rodeo hoofdstad nog een keer vaarwel en reden het 'buffalo bill' state park in, het park voor Yellowstone. Een mooi park, met hoge bergen; vergelijkbaar met de franse alpen. Ook hier weer veel 'beer' waarschuwingen, maar helaas geen beren gezien. Een uurtje later verwelkomde Yellowstone park ons met een paar bizons op de weg. We reden vervolgens erg veel omhoog tot meer dan 10000feet (3300 meter) uiteraard weer door de sneeuw. Yellowstone park is sowieso erg hoog, het meer ligt op zo'n 2600m hoogte, al vanwaar het water via de binnenlanden de zee zal bereiken. Gelijk viel in de route op dat er veel 'dode' bomen stonden. Sommige verkoold en sommige slechts nog 'naaldbomen zonder naalden'. Allemaal dood. In 1988 schijnt hier een uit de hand gelopen 'gecontroleerd aangestoken brand' zo'n 1/3 van de bossen verwoest te hebben. Wat ook hier duidelijk zichtbaar was. Nog lang niet overal had nieuwe vegetatie het gewonnen van de bergen sneeuw die er nog lagen, of de aanblik een groen tintje gegeven. Maar het had ook wel iets mystieks en ook treurigs. Het was nog geen 12uur dus nog bijna een dag over om een deel van het park gaan te bekijken! Eenmaal bij een van de informatiecentra aangekomen 'traditioneel' onze tijdsuitdaging uitgelegd en gevraagd wat we het beste konden doen. Het advies was om vandaag de 'bovenkant' van het park te doen, en morgen de onderkant (het park is een soort 8 met 2 hoofd 'rondes' van elk zo'n 100-150km lang).Yellowstone is een zeer afwisselend park, met veel water (riveren en meren), bossen, bergen en geisers. Vanuit Fishing Bridge waar ook hier Bizons en Elanden ons verwelkomden, reden we omhoog richting Mud Volcano, een 'modderig geiser parkje' wat ons erg aan de geiserparken in Nieuw Zeeland deed denken. De Yellowstone rivier afdalend nog gekeken of de forel, die in juni/juli met duizenden tegelijk omhoog zwemmen, al 'springend' zich een weg omhoog aan het banen waren, maar helaas, het was nog net te vroeg in het seizoen om deze te kunnen zien springen. Een fenomeen wat ik wel had willen zien, wellicht over 2 weken in Yosemite park een herkansing. Want ook dit zou beren aantrekken, wat eigenlijk bijna ons hoofddoel geworden was: een beer zien! En dat moest toch lukken in dit park, waar Yogibear toch ook niet de enige beer was in de tekenfilm. Een wandeling naar de 'upper' en 'lower' falls van een behoorlijk steile daling naar beneden (die we ook weer omhoog moesten) volgde, maar het uitzicht van de waterval was wel erg mooi! Via Canyon village reden we naar het westen, geen 'overlook' of klein omritje schuwend. Een erg divers landschap in Yellowstone, eigenlijk niet vergelijkbaar met enig ander park of gebergte/gebied dat we ooit eerder hadden gezien. Extreem hoge bergen, bossen en soms enorme wijdsheid (het is ook een voorgebergte van de Rocky mountains die een mooie witte achtergrond vormen op foto's). Bij de Norris geisers gingen we noordelijk naar de “mammoth hot springs” die het hoogste punt in het park zijn ongeveer op de grens met Montana (de laatste staat voor Canada). Ook hier was een aardig uitgebreid geiserpark, met veel borrelende, natuurlijk gevormde, soms helder blauwe, soms bijna rode of groene baden met kokend water erin en stinkend naar rotte eieren. Dit (her)kenden we zeker van Nieuw Zeeland. Na deze baden/bronnen, via wat korte wandelingen naar kleine watervallen en wat kleine marmotjes en eekhoorntjes, gingen we door naar de noordoostelijke ingang. De avond begon te vallen en we hadden te tip gekregen een weg in te gaan waar we mogelijk beren tegen zouden kunnen komen. Op veel plaatsen stonden mensen naar de boomgrens van de bergen te turen, of juist in diepe dalen naar de rivierbedding. Een paar mensen claimden een zwarte beer of soms zelfs Grizzly gezien te hebben. Maar ondanks ons turen op diverse plekken kwamen wij niet verder dan bizons, herten,geiten of elanden. We vervolgend onze weg naar het zuiden dan maar, hopend op een glimp van een beer onderweg. Via een mooie route over bergkammen daalden we weer naar Canyon village, terug naar Fishing Bridge om in het donker langs Yellowstone lake te rijden naar Grant Village waar we zouden slapen deze 2 nachten. Om 22uur kwamen we aan, gelukkig konden we nog wel iets eten. De accomodatie deed echt aan als een skidorpje, zo ook onze kamer. Morgen wellicht wel een beer zien!

Dag 15, woensdag; Yellowstone park
Heerlijk, weer een dag geen reisverplichtingen. Alle gereden kilometers waren voor sightseeing in dit mooie park. Uiteindelijk zouden dit toch nog bijna 150km worden, maar wel een schitterende route!
In de winkel ons ontbijt gehaald en wat brood en beleg voor de middag en een warme trui voor de avond alsook ter bescherming tegen de muggen in de avond. Op naar de belangrijkste geiser van het park: Old Faithfull. Een geiser die eens per 52-95 minuten spuit voor 1-5 minuten en dan tot 50 meter hoog. Het was mooi weer en er zaten al aardig wat mensen op de bankjes om deze (toeristische) geiser heen. De voorspelling was dat het maximaal een half uur zou duren voordat hij zou spuiten. Lekker in het zonnetje ons ontbijt opgegeten. Na 40 minuten was het reeds extreem druk geworden. Ieder bankje was vol tot 4 rijen dik. En inderdaad een max. 2 minuten durende geiser verblijdde ons met een waterstraal van max 25meter. Leuk, maar geen hoogtepunt wat ons betreft. Een wandeling van zo'n 6km over dit geiserpark heen loodste ons (met een boekje) langs de belangrijkste geister-/bronbaden en actief spuitende geisers. Een paar deden goed hun best en de baden waren soms spectaculair van kleur. Een paar uur later besloten we de route verder te vervolgen. Vervolgens reden we naar de 'black sand basin' waar een korte wandeling ons langs een paar kleinere geisers maar ook enkele schitterende geiserbaden leidde. Erg mooi! Bij de Biscuit basin waren wederom diverse geisers en baden die was ons betreft mooier waren dan bij het commerciele Old faithfull gebied. We besloten een wandeling te doen naar de 'mystic falls', maar dan wel de grotere en zwaardere. Via snel stijgende paden met een behoorlijk stijgingspercentage kwamen we uit op een extreem mooi uitkijkpunt over de 'vallei' en de geisers. Een mooie beloning voor de zware beklimming. De wandeling erna was tevens een beloning door de bossen afdalend, wel jammer van wat muggen. De waterval was zeker een van de mooiste die we gezien hadden en na een uur of 2 waren we weer bij onze auto. Het was reeds kwart voor zes en we hadden nog geen kwart van de route van vandaag gedaan! Tijd om wat op te schieten dus. Via wat omritjes, watervallen, cascades en korte wandelingen (als je er ooit heen gaat: artist paintpoints is een nutteloze wandeling en omrit van in totaal een half uur). Halverwege de route kwamen we aan bij de Norris geisers en basins. Ook hier een extreem groot park met vele geisers. Echter waren we 'geisermoe' en besloten we slechts enkele te gaan bekijken. Het was al zeven uur, inmiddels tijd om door te rijden. In Canyon village aten we wat, en al 'beer spottend' reden we terug. Daar waar de meeste (en ervaren) mensen stonden te 'spotten' hebben we gewacht totdat we niets meer zagen. Maar helaas; GEEN beren gezien! Erg jammer! Uiteindelijk wederom in het donker reden we langs Yellowstone lake om om 22uur 'thuis' te komen.

Dag 16, donderdag; Yellowstone park naar Jackson (Grand Tetons)
Appeltje-eitje vandaag, nog geen 140km afdalen naar het zuiden.
Lekker ontbijtje gehaald en toch even wat van het meer gezien nog. Bij “West Thumb” waren direct aan het meer nog wat geisers/baden waar we middenin de bossen (ondanks de waarschuwingen, niet tussen de beren in) met uitzicht op geisers, het meer en in de verte de witte toppen van de Rocky mountains ontbeten. Snel het geiser park over gegaan. En wat foto's en filmpjes later besloten we dat we Yellowstone af konden sluiten. Met recht de 'hoogste concentraties geisers ter wereld' (ze pronken wel graag met hetgeen waar ze het meeste of beste van hebben dat wel). En een mooi en afwisselend park, dat zeker het omrijden van honderden mijlen waard was!
Op naar het park er direct onder: Grand Tetons (ja inderdaad afgeleid van het franse woord, en zo genoemd wegens de vorm van enkele bergen aldaar). Het park was echt heel anders, een stuk kleiner dat wel, maar met een aantal zeer ruige en hoge bergen 14000feet hoog met besneeuwde toppen en mooie meren, zeer groene vlakten en naast naaldbomen ook ineens veel loofbomen! We reden het park in en vroegen wat de 'must do's en must see's' waren aan de rangers bij het informatiecentrum. Met een nieuwe kaart en vol tips reden we het park door. Na nog geen 10 minuten stonden veel mensen verzameld te kijken naar een grasvlakte met wat wij dachten weer bizons. Maar toch even remmend zagen we 't: hetgeen waar we zo vurig op gehoopd hadden, maar het al opgegeven hadden: een bruine beer! Vol enthousiasme sprongen we uit de auto en legden we deze ontdekking vast op foto en film. Als snel bleek dat dit een mama beer was, een kleintje volgde haar en niet veel later nóg één en nóg één! Vieren beren in één keer, erg leuk om te zien! Helemaal voldaan sprongen we weer in de auto en reden een mooi uitzichtpunt op: signal mountain. Eenmaal op de punt was er een mooi overzicht over het park en bergen en groene vlakten. Maar het gekke was dat de mensen daar helemaal niet naar de omgeving keken, ze keken direct naar beneden, want daar liep een kleine zwarte beer! Nog geen 25meter beneden ons scharrelde een zwarte beer ongestoord. Beer nummer 5 al dus! Om het plaatje (en contrast op de foto) ideaal te maken liep hij ook nog even over een bergje sneeuw wat iedereen erg enthousiast maakte. Wat een leuk park, zeker als je beren wilt zien! Onderweg stopten we nog vaak om wat mooie plaatjes te schieten van het meer, de bergen en de omgeving. Bij Jenny lake gingen we met een bootje het meer over om een wandeling te maken naar de 'hidden falls' en mooie wandeling naar een inderdaad mooie waterval. Via nog een paar 'historische omwegen' sloten we ook Tetons park af, een zeer mooi park, wederom erg anders dan Yellowstone wat er vlak boven ligt. Om half zes kwamen we in Jackson aan. Net op tijd voor de dagelijkse 'shootout'. Hier zetten, ter ere van het 'wild west' bestaan en ontstaan van Jackson, zo'n 10 cowboys en cowgirls midden in het centrum (dat deels wordt afgezet) een toneelstukje neerschieten neer. Wel leuk om te zien, zo zou het ook deels vroeger wel gegaan zijn, maar uiteraard wel erg commercieel (de film is wel wat bewegelijk want ik schrok steeds bij ieder schot en het begon ineens te waaien en regenen). Verder is het een leuk stadje dat erg trots is op “Jackson Hole” en op ieder kledingstuk dat daar verkocht wordt dit graag neerzet. Verder veel saloons en gallerijen. Wel erg leuk om te zien. Na een iets te grote pizza (die zijn hier iets groter dan bij ons) waren we heerlijk op tijd om lekker te ontspannen, en laat daar nu net two and a half men op donderdag 4 afleveringen achter elkaar komen. Lekker relaxen dus!

Dag 17, vrijdag; Jackson (Tetons) naar Salt Lake City
Vandaag zo'n 450km rijden richting Salt Lake City. Niet omdat we deze mormonenstad zo graag willen zien, maar omdat we ruim 900km af moeten dalen en dit in 2 dagen verdelen is Salt Lake onze tussenstop.
Het weer was eigenlijk prima; weinig wolken, lekker zonnetje en temperaturen in de 60F (tussen de 60-70F is lekker). Middels een mooie route zuidelijk gleden we af Wyoming uit. Uiteraard niet via de snelweg maar via 'scenic drives' langs bergpassen (echt winterlandschappen nog, waar veel nog dicht is omdat alleen de weg sneeuwvrij is, afritten en activiteiten zijn nog helemaal niet mogelijk met deze berg sneeuw die er ligt nog) en langs veel akkers en alles wat ertussen zit. Hoe dan ook erg groen daar. Lekker bij Bear lake even ontspannen met een ijsje. En rond een uurtje of 4 kwamen we aan in Salt Lake. De aanloop is vreselijk, lelijke huizen, veel industrie en een erg massale stad (wat we niet meer gewend waren na Phoenix eigenlijk). We kwamen er met het reisbureau niet uit welk hotel, uiteindelijk is het 'the Grand America' geworden. Eigenlijk het meest imposante en bijna hoogste gebouw in Salt Lake. Als er 6 sterren bestonden, zou het er zes gekregen hebben denk ik. Alles binnen met marmer en goud(kleurig) en veel kroonluchters etc. erg luxe! Bij het inchecken werd gevraagd, toen ik noemde dat Ber mijn vrouw was, of we geen 'king' bed/kamer wilde ipv een 'double queen' (king = 1 groot bed en meestal iets luxer dan de queen kamers, queen = 2 bedden (die per stuk even groot zijn als die wij thuis hebben met z'n tweeen), natuurlijk wilde ik dat wel, ik was wel benieuwd naar die 'upgrade'. Eenmaal op de 16de verdieping aangekomen: een gigantische kamer deden we open, met een hal, een zeer grote slaapkamer met zitruimte en balkon en een badkamer met groot bad, losse douche en wasbakken natuurlijk en een aparte WC. Erg groot dus! MAAR 't waren 2 queen bedden. Ik had Ber al trots verteld dat ik een 'king' geregeld had, dus die was teleurgesteld. En ook ik vond het jammer. Na wat wikken en wegen toch maar naar beneden, zonder enig probleem een 'king' kamer gekregen, lees: een hal met minibar, een tussen hal met garderobe, een enorme slaapkamer een enorme zithoek met werkplek, balkon, tussenhal met nog een wandkast (je kunt natuurlijk niet je jas bij je ochtendjas hangen!) een 'tussenwastafel' met uitzicht over de stad, een badkamer met wasbak, douche en bad en losse wc. NOG een stapje luxer dus! Stiekem toch wel lekker even die luxe, maar erg decadent. Er liepen veel 'gewone' mensen rond, maar ook veel 'verbouwde' en 'gehuurde' mensen (met iets te oude zakenmannen). Maar dat krijg je blijkbaar in elite (?) hotels. We gingen zonder enige verwachting toch maar even de stad in. Wat bleek: zijn er toch wel een aantal erg mooie gebouwen in de stad, en VEEL mormoonse kerken en dure gebouwen (ik vind dat een beetje een eng gebeuren, ookal weet ik er niet zoveel vanaf). Onderweg naar de shopping mall (we hadden de tijd en Ber wist dat er een Apple winkel was) kwamen we het stadion tegen van de Utah Jazz (basketbal), en er was net iets gaande, veel mensen stroomden naar binnen. En wij wilden dat natuurlijk ook meemaken! We kochten het goedkoopste kaartje (8 dollar maar!) en mochten dan op de bovenste ring plaats nemen. Eenmaal gezeteld in het domein van de bekende basketbal club bleek dat het geen Utah Jazz wedstrijd was, maar van de Utah Blaze, en ook geen basketbal. Op de grond lagen 'yard lijnen' en er waren 'fieldgoals' opgehangen. Het was indoor American Football! Deze sport kenden we nog niet zo goed, waar was minstens zo 'amerikaans' om een keer mee te maken. We hebben er twee helften gezeten (een uur in totaal) en het was leuk om de sfeer zo te proeven! Erg veel pauzes tussendoor, na iedere poging weer wissels, veel entertainment tussendoor (spelletjes, cheerleaders, prijzen, etc). Het ging erg langzaam. En we begrepen het niet helemaal nog. Op de helft (om half acht) besloten we dat we het nu genoeg geproefd hadden en nog een uurtje konden shoppen. We kwamen in het winkelcentrum aan en ineens was het heel gezellig! Tientallen kinderen speelden met waterstralen die als fonteinen uit de grond kwamen, tientallen mensen lekker op straat zittend en veel mensen aan het winkelen. De afstandelijke sfeer elders in de stad was hier compleet verdwenen. Tegenover ons de Apple store: Ber heeft uiteraard een nieuw speeltje gekocht (Ipad 2) en wat dingen eromheen. En vervolgens natuurlijk de Abercrombie & Fitch en GAP in. Drie compleet volle tassen later en een helemaal gelukkige Ber, stapten we in de tram die in het centrum gratis is. Via wat mooie tempels, kerken kwamen we aan bij het te luxe hotel. Daar pakten we de auto om wat te gaan eten en nog wat toeristische plekken te gaan bekijken. Het was al donker, maar het Utah state house zag er niet minder indrukwekkend uit! (het leek erg op het witte huis vonden wij). De temperatuur was nog steeds heerlijk (overdag hier 80F en nu was het 70F heerlijk!). Daarna besloten we nog even door te gaan naar hetgeen waarom iedereen Salt Lake kent (behalve mormoonse stad, geen alcohol (het wordt wel geschonken echter beperkt en niet iederen drinkt het) en polygamie (geruime tijd verboden nu al)): de Olympische Winterspelen van 2002! (en de hoogland schaatsbaan). Via een redelijk omweg kwamen we aan bij de 'olympic oval', leuk om te zien waar toen het 'hart' van de Olympische spelen was, en waar ook nu nog (zeker door nederlanders) erg hard geschaatst wordt! Verder dan de buitenkant kwamen we echter niet. Om twaalf uur waren we weer 'thuis', te moe om nog van de luxe hier te genieten. Het bed was echter wel heerlijk zzzzzzzzzzzzzzz......

Dag 18, zaterdag; Salt Lake City naar Bryce Canyon
Vandaag weer 450km afleggen. Maar eerst heerlijk wakker worden in ons 'huis' (of beter gezegd 'paleis'). Lekker relaxed om negen uur in ochtendjas naar beneden om in één van de 2 (binnen en buiten) zwembaden die bijna voetbalvelden waren, een duik te nemen. Heerlijk zo wakker worden! De zon scheen, het was al ruim 25 graden, weinig wind, en nog lekker rustig bij het zwembad. Daarna lekker in bad gegaan (badschuim uitgeprobeerd), en ontspannen fotografeerden en filmden we de omgeving nog een keer, ontbeten we in de té chique lounge en sprongen de auto in. Op naar 'slechts' een “Best Western hotel” in Bryce :-). Besloten Salt lake city, wat toch wel een leuke stad bleek te zijn, verder te laten voor wat het was, en ook geen omwegen (scenic routes) te gaan doen, maar direct met de snelweg (I-15), waar blijkt dat OOK 80mph (130km p/u) mag (hetzij op een zeer beperkt aantal stukken) die direct naar Las Vegas gaat. Wij stopten ongeveer halverwege: Bryce Canyon Nationaal park wat weer geheel anders zou moeten zijn dan alles wat we hiervoor gezien hadden. Ook het landschap was aan het veranderen toen we zuidelijker reden, 80F werd de standaard en bergen werden kaler, de grond werd droger en roder en met een stuk minder planten, de planten die er stonden waren dof groene bosjes of naaldbomen. Vlak voor Bryce park reden we de rode bergen, Red Canyon, van Dixie national forrest in, een goede voorbode voor Bryce? Keurig om 15uur waren we al bij ons nieuwe hotel. We checkten in, relaxten en besloten na een lunch en wat boodschappen onze kleren te wassen. Bij het Ranger station vroegen we wat we in anderhalve dag konden doen. En met de info boekjes die we al hadden maakten we een 2 dagen planning. Toen lekker bij het zwembad in de zon gaan lezen en ontspannen. Toch wilden we een sunset zien en reden we rond half acht het park in, bij Bryce point zagen we inderdaad een extreem mooi uitzicht op Bryce canyon, allemaal rode gesteenten die als een soort pilaren of stalagmieten naast elkaar staan over je gehele gezichtsveld heen bijna. Erg indrukwekkend! Morgen gaan we in een wandeling afdalen en verder de hele 'rim' bekijken in een mooie rit.

Tot zover weer 6 dagen verder, in kilometers zijn we al ver over de helft, en in vakantie zijn we nog maar net over de helft. Aankomende dagen zijn we een stuk vaker op 2 plaatsen (2 dagen Bryce park, 2 dagen Las Vegas, 2 dagen Yosemite park, 2 dagen San Francisco, en alle andere plaatsen zijn 1 nacht), maar tot nog toe hadden we slechts 2x een dubbele nacht gehad. Wel zo lekker om af en toe je koffer te mogen laten staan in je kamer.

We wensen jullie een fijn weekend toe, geniet ervan! Mochten sommigen op vakantie gaan (Leen&Ineke bijv) een hele fijne vakantie! En over een 3-5 dagen zullen we weer van ons laten horen. Ralf, jammer dat wij er niet zijn wanneer jij in NL bent, misschien koffie op schiphol de 9de?

Liefs Ber & Hans.