Einde bounty, begin van einde van onze reis LA!

Vrijdag 23 oktober (2x!)

Wat? Van Christchurch naar Tahiti + Tahiti naar Moorea

Pffff opstaan met een wekker weer….. gelukkig was het niet echt nodig, want we hoefden pas om 10uur uit te checken, maar toch maar om half 9 de wekker. Spullen gepakt uitgecheckt en de auto ingeladen. Een beetje een dubbel gevoel. Fijn om naar een heerlijk warm ontspannen plaats toe te gaan, maar ook erg jammer om deze super mooie rondreis die ons veel van het land heeft doen leren kennen, af te sluiten. Toch kunnen we het niet meer omdraaien, we gaan in ieder geval heerlijk ontspannen nu! Eerst nog een dagje vliegen 2x en veel wachten. En hoe lang het vliegen was naar Tahiti is ook onduidelijk, we dachten dat het 18uur tijdsverschil was, maar dit klopte met geen van onze berekeningen die dag. Hoe dan ook, hebben we aan de overkant van ons super moderne en fijne motel kamertje (ons kleine huisje voor die dagen), een lekker ontbijtje gegeten. We wilden eigenlijk niets meer, ook al hoefden we pas om 13uur in te checken om om 15.10uur te gaan vliegen naar Auckland, besloten we toch in slakkengang al richting vliegveld te gaan rond half 11. Nog even tanken, auto inleveren etc. En ruim voor half 12 waren wij al klaar om in te checken. Bij het inchecken kregen we ook de boardingpasses voor onze volgende vlucht richting Tahiti mee. Wel zo handig! Onze bagage kreeg een ‘heavy, lift with bended knees’ sticker, waaruit bleek dat beide van onze koffers 25+ kg waren. En onze ‘handbagage koffer’ moest ook ingecheckt, want die mocht ook niet zwaarder dan 7kg zijn (die was 15kg). Maar: wanneer je via de USA gaat dan is er een verdrag dat je ineens 46kg per persoon mee mag nemen. Ber, die de hele vakantie al verbolgen was dat maar 20kg ( eerste vlucht KLM!) toegestaan was per persoon dus bij een wereldreis waarbij je: ijs/sneeuw, zon, herfst, lente, zomer en alles meemaakt, je nooit genoeg verschillende kleren mee kon nemen binnen die 20kg. Die wilde dus nu zeker een extra tas meenemen en shoppen in Los Angeles zo dadelijk. Dat belooft dus nog wat!
Op het vliegveld lekker op ons gemak een boek gelezen,en ‘killer sudoku’s’ gemaakt. Keurig om 20 minuten voor vertrek naar de gate (i.v.m. binnenlandse vlucht kortere boardingstijd) en ca. om 15uur zat iedereen in zijn stoel klaar voor vertrek van Christchurch naar Auckland. Een prima vliegtuigje, redelijk vol nog. Iedere vlucht zaten we al bij het raam en net achter de vleugel, dus ook hier weer vertrouwd op die plek. (was vooraf in Nederland door ons reisagent vastgezet en gereserveerd) Air New Zealand is een prima maatschappij. En ook in dit dikke uur vliegen (waar wij enkele weken over gereden hadden!), was alles prima verzorgd. Toen weer terug bij af….. in Auckland waar ons avontuur begonnen was. We pakten de shuttlebus naar International Airport als echte Kiwi’s (oké oké, we liepen achter een paar andere mensen aan die het wel leken te weten; na het checken of het ECHT wel goed ging met het direct doorsturen van de bagage naar de volgende vlucht). En daar begon het nieuwe wachten. Keurig om half 5 geland, iets eerder nog, en dan wachten tot 19:30uur… nou het vloog voorbij. Even kijken bij de winkeltjes, onze laatste NZ dollars besteden aan iets te eten, nog een paar bladzijden lezen etc. en boarden was alweer een feit. Een groot toestel deze keer. Met nog een luxer privé amusementssysteem dan vorige keer zelfs. In iedere hoofdsteun zat keurig een tv gemonteerd met: films, series, spelletjes, reis, vluchtinfo, lokale informatie en wat al niet meer. Helemaal klaar voor al het entertainment voor de aankomende 5uur, bleek er een storing in het mooie systeem te zijn. Het personeel moest zelf de veiligheidsinstructies laten zien zien(dus niet een video), een hoop geklungel en rode hoofden bij de cabincrew! Wij hadden zeker het eerste half uur nog geen entertainment. Ik helemaal verbolgen…Lang leve sudoku en boeken. We kregen al snel een warme maaltijd en drankjes. Keurig verzorgd. Na ‘slum dunk miljonair’, wat spelletjes op de computer gingen we alweer landen! Het was al vrij snel donker geworden. En Het blijkt dat t.o.v. de Nederlandse tijd we eerst exact 12uur VOOR liepen en nu exact 12uur ACHTER zouden lopen. Wij gingen dus na een vlucht van 5uur 24uur terug in tijd. Keurig om 1uur in de ochtend, wederom de 23ste oktober landden wij in Tahiti.

De sluis ging open en we wisten het al: om 1uur ’s nachts is er niemand voor ons die muziekjes speelt en een bloemenkrans om ons heen hangt, helaas. Dat leek ons zo leuk! We liepen buiten, de warmte kwam je gelijk tegemoet, het was namelijk nog steeds 28graden! Zo warm hadden we het nog niet gehad op onze reis! Een zoete lucht rook je meteen en het voelde en rook ook een beetje zoals Afrika, de geur van droogte, warmte en fruit en gemixt met iets ondefinieerbaars. Nog geen 5 stappen uit het vliegtuig hoorde we het…. Een bandje van 3 mannen die zaten te zingen en muziek te maken! Fantastisch met ukelele en van allerlei instrumenten in zo’n bloemetjes overhemd. 2 dames gaven iedereen een heerlijk geurende bloem voor achter het oor als traditionele manier van welkom heten (en afscheid nemen). Erg leuk! (uiteraard stopten ze ook gelijk toen het vliegtuig weer leeg was en gingen ze verder slapen of wat dan ook, maar toch!). Na de douane en het zoveelste papiertje ingeleverd te hebben( waarop staat dat we geen zaadjes, plantjes en andere mogelijke ziekteverwekkers bij ons hebben en wanneer we weer vertrekken en wat we komen doen) stonden onze koffers reeds op de band rondjes te draaien. In no-time stonden we buiten en kwam een dame ons vragen of wij één van de 5 namen van hun bord waren. “Braber – Orban” stond er, dus dat kwam wel goed! We kregen een moie bloemenkrans en onze vouchers voor de bus-/boottrips, hotels etc. en we kregen het advies een taxi te nemen. Echter zagen we het hotel iets verderop (op een heuvel) en besloten te lopen. Dat kostte wat zweetdruppel maar rond een uurtje of 2 waren we denk ik wel in onze kamer. In Tahiti. Erg gek, aan het begin van de dag die we dezelfde dag nog in Christchurch begonnen waren. We douchten en sliepen 3 1 /2 uur om de boot van dezelfde dag zo vroeg mogelijk(was in NL reeds gereserveerd) te pakken om 9:15uur richting Moorea. We werden keurig door de wekker gewekt en sprongen op, na een warme nacht (met airco gelukkig). De weersvoorspellingen waren ‘slecht’ (veel wolken, wel warm, en het regenseizoen begint in november tot februari), maar de hemel was erg blauw met af en toe een wolkje wit! Bijna verstofte korte broeken en jurkjes werden aangedaan en een ontbijtje werd snel naar binnen gewerkt. Geheel tegen verwachting in was de chauffeur ruim te vroeg om ons richting de catamaran/grote ferry te brengen (eigenlijk waren we foutief op een boot van 12uur in de middag gezet, maar Ber hield voet bij stuk (wat ook door onze agent bevestigd wa in NL) om snel op onze nieuwe plekje voor 5 dagen te zijn). De trip liet ons een drukke stad zien, veel verkeer, en ook veel armoede in de huisjes. Toch ook veel vrolijke kleuren en lekkere geuren van zoet en tropisch. En erg vriendelijke mensen, die ook een woordje Engels spreken naast Frans (die omschakeling was toch even erg lastig). Wantrouwend als ik ben bleef ik rond de koffers zwerven, die op grote kratten gelegd moesten worden en onbeheerd en onduidelijk of ze wel mee gingen aan boord. Op een gegeven moment toch maar opgegeven en zijn we op het dek gaan zitten. In de ochtend zo’n 28graden lekker zonnetje en fijn windje waardoor het zweet niet van je voorhoofd, rug of waar dan ook vandaan gutst. De boot ging de trip van 17km naar de overkant beginnen, en we kregen mooie aanblikken van de omgeving, het steeds kleiner wordende eiland Tahiti, en het groter en groter wordende eiland Moorea. Tussendoor zagen we walvissen langs komen! Erg spannend wat er hier allemaal te zien was! We meerden aan, op een super mooi eiland, duidelijk vulkanisch van origine met grote puntige bergen en compleet begroeit met palmbomen en wat dan ook. De koffers haalden we keurig uit de bakken en een vriendelijke meneer stopte deze, na onze naam van zijn bord afgehaald te hebben met een bespuwde vinger, in zijn vrolijke busje. We gingen via de airport om nog 8 anderen op te halen (die hebben dus waarschijnlijk ’s wereld op 1 na kortste vlucht gemaakt van Tahiti naar Moorea, van 8 minuten of kwamen uit Bora Bora omdat ze al erg bruin zagen, Schotland heeft de eer van de kortst vlucht). Echt jonge maar decadente en Barbie en Ken-achtige mensen stapten naar binnen, sommigen uit Italie en natuurlijk meer Amerikanen en Fransen. Wachtend tot alles voor hen gedaan werd (daar waar wij graag helpen, zo niet het zelf wilden doen). Het ene resort na het andere kwam langs, de een nog mooier dan de andere. Palmbomen overal, witte stranden, hutjes en mooie houten super-de-luxe entree met 10 mensen die voor je klaar staan om je te helpen. Zo ook de onze, nog beter dan alle voorgaande. Een gigantische entree doemde op tussen de palmbomen en een super verzorgde tuin met diverse tropisch planten en bomen. Marmer op de vloeren, (nep)palmbladeren op het dak en allemaal mensen in ‘hawaii’ overhemd daar rondlopend. Ook hier weer de bloemetjes om ons te verwelkomen. En cocktail later kregen we onze kamer en werden we met een golfkarretje die kant op gebracht. Bijna de verste en meeste bijzondere plek kregen we, net voorbij het ‘dolfijnen resort’ en voorbij het ‘turtle resort’ dat hiernaast zit. Zo’n 40 hutjes compleet van elkaar gescheiden zonder enige inkijk of verloren privacy waren verspreid over honderden meters. Sommige de baai inkijkend naar het land, anderen richting zee, en die hadden wij natuurlijk geboekt en als honeymooners ook de mooiste locatie gekregen! Met een direct trappetje vanaf ons terras de zee in! We deden de deur open een een super ruime bungalow met woonkamer met bureau, zithoek, relax stoel, bank, tv, losse slaapkamer, zeer ruime badkamer met bad en douche apart en wc apart allemaal van hout en riet binnenin verwelkomde ons. Een super aanblik en dit werd echt genieten! Snel schoven we de pui open en gingen nog een beetje moe een slaperig richting ons balkon om te kijken. En werkelijk iedere subtropische vis van Discovery Channel kwam hier direct langs bij ons. Gefascineerd keek ik ernaar vanaf ons balkon direct onder ons, of vanaf het trappetje. Ber dook vrij snel de zee in, en ik er achteraan. Toch was ik een beetje ‘geschrokken’ van al die (ook grote) vissen die voorbij kwamen, en niet te vergeten: 4 pijlstaart roggen direct langs ons… ieder half uur voorbij zwemmend. We zijn hier dus iets terughoudender met zwemmen nu. Maar het ziet er super uit en alle vissen zien er ook vanaf hier erg mooi uit!
Er werd geklopt en champagne werd geleverd, voor het honeymoon couple! Heerlijk! Vanaf ons balkon op de zee lekker opgedronken. We besloten even lekker in een binnenbaai te gaan liggen op het strandje om wat te slapen en uit te rusten nog. Dat relaxen beviel ons wel! De zon ging onder met een mooie aanblik, terwijl we even onze ogen dicht deden in ons nieuwe super luxe huis! En daar lag weer een cadeautje klaar, een traditioneel Tahitiaans doekje / kuststukje (ik zeg het vast te barbaars, maar zo ziet het eruit, als een soort opgerold perkament) met hierop de afbeeldingen die symbool staan voor de verbintenis tussen man en vrouw in een huwelijk. Erg leuk dat ze dat doen! En we voelden ons zeker bijzonder! (velen hier zullen dit alleen betalen en doen wanneer ze op honeymoon zijn, dus dit zullen er veel zijn per jaar, alhoewel er hier nog niet de helft volgeboekt is hier nu). Rond een uurtje of half 8 gingen we fris gedoucht richting een van de 3 restaurants, en gingen uiteraard buiten bij het zwembad en tussen de palmbomen onze mangosap en vast heerlijk eten bestellen. We genoten van alles, de prijs was fors, maar dit deden we maar 1x (maar dan meer dan 5 dagen). Voldaan gleden we ons bedje in. Deze 2 dagen in 1 waren raar, maar voelde gewoon als 2 volle dagen. Een super bonus op de vakantie!

Zaterdag 24 oktober

Wat? Moorea, lekker in de zon en wat snorkelen

De volgende dag al gelijk zichtbaar verkleurd door de zon hier. Ondanks dat we niet al teveel in de zon lagen, goed met factor 30 ingesmeerd, toch verbrande schouders (dat ontken ik nog steeds trouwens, mooi rood is niet lelijk). Meteen de gordijnen open gedaan en vanuit ons bed naar een super mooie lagoon/zee gekeken! Heerlijk zo wakker te worden, met een paar wolkjes die precies genoeg afkoeling geven (want als de zon echt schijnt, drijf je binnen no time weg uit je stoel). Nog even de visjes bekeken en wat roggen langs zien komen (en dus niet het water in gedoken). En relaxed opgestaan, ingesmeerd en te laat voor het ontbijt naar het restaurant gegaan. De club sandwich van gisteren maar weer besteld, die was heerlijk! Met, wat later ons vaste drankje werd, een mango sapje, ongekend in Nederland! Het zwembad trok ons toch niet zo, dus gingen we naar een van de andere stranden(main beach) bij het complex. Direct aan zee vonden we 2 ligbedjes die heerlijk half in de zee gelegd konden worden wanneer onze lichamen om verkoeling vroegen. We hadden uitgevonden dat het gratis was om snorkelspullen te halen, dus die gelijk gehaald en met flippers en snorkel het water daar ingedoken. Er liggen aardig wat zeekomkommers, en soms wat koraal, dus flippers waren zeer welkom! Daar wat gesnorkeld in de beschutte baai, maar niet al teveel vissen gezien (er ligt daar geen koraal, dan hadden we naar wat andere strandjes moeten gaan, en relaxen hier sprak ons ook erg aan). Wel een zeeslang gezien, wat mij niet sterkte om alleen te gaan snorkelen, vrolijk tussen pijlstaartroggen, slangen en eigenwijze vissen die echt geen centimeter voor je terugdeinzen en eerder dichterbij komen omdat ze nieuwsgierig zijn. Erg leuk, maar ook raar, die horen gewoon bang te zijn! Uiteraard wel de nodige vissen gespot en het snorkelen (voor mij voor de eerste keer) een beetje onder de knie gekregen. Heerlijk liggen relaxen en bakken en visjes kijken de hele dag en medium/well-done weer richting ons huisje gegaan aan het einde van de dag, wat een super relax-oord! (goed voor max. 1 weekje, anders wordt je ook gillend gek hoor). Die avond weer heerlijk gegeten en lekker genoten van de mooie verlichting binnen het resort en het kabbelende water, daarna lekker gaan slapen.

Zondag 25 oktober

Wat? Moorea, uitgeslapen en richting een van de mooiste eilandjes ter wereld (zonnen, zwemmen, snorkelen)

De wind was sterker geworden en iets meer bewolkt. Rond een uurtje of half 10 gingen we maar eens lekker opstaan. Toch zag het er hoe dan ook heerlijk uit en is de temperatuur meer dan goed voor een korte broek en shirtjes of zomers jurkje. Weer te laat (bewust omdat en ontbijt ca. 30p.p. is en we echt niet alles van het buffet nodig hebben als ontbijt) voor ontbijt eerst eens wat activiteiten gaan bespreken aldaar. Want 4, bijna 5 dagen niets doen is ook niets voor ons. We wilden het eiland zien en ook wat op het water. Nu is op zondag op het eiland niets te doen, want alles is dicht en de lokale bevolking zit dan lekker te ontspannen van het weer te genieten. Waar? Op een klein eilandje nog geen 5min. Met de boot bij ons vandaan, werd ons verteld. Daar kon je prachtig snorkelen en het was een van de mooiste stranden en eilandjes ter wereld. Boris Becker, Zidane, etc. waren er allemaal al geweest en vonden het super! En Bill Gates schijnt op dit eilandje zijn 50ste verjaardag ook gevierd te hebben. Nou, dan wilden wij het ook wel zien! We konden daar ook eten in 1 tentje daar op het eiland. Gelijk geboekt en nog geen 10 minuten later zaten we met snorkels, flippers, strandlakens, zonnebrand en camera’s niet te vergeten in de boot richting het eilandje Motu. En inderdaad, meer ‘bounty’ kan bijna niet. Prachtig helder water, lagunes en parelwitte stranden en mooie palmbomen en wat dan ook wel niet. Net nog iets mooier dan wat wij hier bij ons hebben, wat we al de top vonden.
Gelijk gegeten, heerlijk om thais te eten als lunch en ontbijt tegelijk. Maar het was super! Rondje gelopen en bij toeval op een ‘privé strandje’ van een ander resort gestrand door een uiterst aardige man, die ons vertelde dat we hiervan gebruikt mochten maken omdat het strandje a gesloten was voor zijn gasten en hij zou vertrekken. Erg relaxed lagen we daar met z’n tweeën! Gezwommen, geluierd in de zon en wat gesnorkeld (lees: eigenwijze vissen NOG eigenwijzer terug proberen te kijken, soms won ik ’t, soms stond ik snel weer op of schoten we in de lach en kwam er water in mijn snorkel). Maar erg mooie vissen en veel soorten! Wetende dat er ook haaien(lemon sharks) en roggen zwemmen hier, gingen we maar niet al te ver, en we waren hier ook de enige. Na een uurtje naar de andere kant van het eiland gelopen met minder koraal en zeer ondiep, maar heerlijk warm en parel wit strand. Hier gezwommen, gezond, genoten en ook nog gesnorkeld, erg mooi om als je iets dieper gaat de vissen meer in rust te kunnen zien! Grappig onderwater leven!
Voldaan kwam de boot ons om 16uur weer ophalen. Nog even relaxen bij het zwembad in ons resort en voor we het wisten was het al weer avond, tijd om te douchen, te eten en te slapen.

Maandag 26 oktober

Wat? Moorea, met een 4x4 jeep guided trip het eiland, de lokale flora en fauna bekeken daarna ontspannen.

Opgestaan, met nog meer storm. En eigenlijk ERG bewolkt! Geen zon gezien! Deze keer helaas met wekker. Die ging om 7uur. We moesten namelijk nu wel een keer op tijd zijn om te ontbijten, want om 8:15uur kwam een 4x4 jeep ons halen voor een trip de binnenlanden in. Keurig om 8uur schoven we aan voor een snel ontbijt en op tijd kwamen beide partijen op het afgesproken punt bij de ingang aan. Samen met een stel Japanners, die ongetwijfeld ook op honeymoon waren, waren we de enigen die dit deden. Een aardige man(een local) vertelde ons wat we gingen doen. We reden al snel weggetjes op die wij in NL geen weg zouden noemen, en ook een stijgingspercentage hebben, waarbij ik me afvraag of het steilste weggetje in Nieuw Zeeland het nog werkelijk hiervan wint. Maar we kwamen bij een mooi uitkijkpunt hoog in de bergen (lees: zo’n 700meter hoog wellicht, maar het is voor deze begrippen hier hoog). Hier konden we achter ons de complete bergkammen van de ex- randen van de kraters zien (Moorea is net als veel eilanden hier een ex-vulkaan, waarbij Moorea een van de hoogste is, Bora Bora bijvoorbeeld is al verder gezonken en heeft alleen nog de randen boven water staan). Aan de voorkant konden we mooi uitkijken over lagunes, de oceaan, en ons resort in de verte. Erg mooi om die kustlijn zo te zien! Op via onmogelijke wegen naar beneden om weer omhoog te gaan naar het volgende uitkijkpunt over de 2 mooiste baaien(en enige/belangrijkste) van dit eiland. Mooi om te zien en duidelijk dat dit een vulkaan was. Veel informatie over de bevolking, vegetatie, oude tradities en spelen (en wat overblijfselen hiervan) en de bergen / verzakkingen e.d. te horen gekregen/gezien. Vervolgens naar een lokale school voor landbouw gegaan en hier alles geleerd en gezien over: Vanille, Mango’s, Avocado’s, Papaya’s, Bananen e.d. en ook over de mooie bloemen die hier gekweekt werden. Erg interessant! Daarna dit lokale genot mogen in voornamelijk alchoholische verwerking nuttigen bij de fabriek en winkel van Juice de Moorea en weer voldaan terug naar het resort gegaan. Een mooi eiland! Zowel de omgeving als het eiland zelf! Zeer zeker geen saai en vlak eiland, zoals Bora Bora dat bijv. wel is.
In de middag even lekker rondom ons huisje gerelaxt. Het was bewolkt en kaarten leek een goed alternatief voor zonnen. Toch nog even naar het strand gegaan toen het open trok. En daarna weer lekker gegeten, gedoucht en geslapen. Helaas morgen alweer hier weg Alhoewel dit hier niet nog een week hoefde te duren en het weer wat om lijkt te gaan slaan. Voor morgen wel nog een ontbijt per kano geregeld (duurste ontbijt ooit volgens mij, maar doe je ook maar 1x in je leven), en cadeau gekregen dat we niet om 11uur onze kamer uit moeten maar pas om 15uur. Top!

Dinsdag 27 oktober

Wat? Van Moorea naar Los Angeles (hele dag nog Moorea tot 15.00uur, om 22.00 uur vliegen naar LA).

We stonden op tijd op om te douchen en ons aan te kleden want om 9uur zou de kano voor ons huisje langs komen om ons het meest geweldige ontbijt wat er bestaat te brengen. De wind waaide behoorlijk en of het echt ontbijt op het terras zou worden was onduidelijk. We zouden het zien! Maar helaas, we deden de gordijnen rond 8uur open en het regende! Behoorlijk ook nog! We hebben gelijk naar de receptie gebeld, echter gaf die aan dat ze het nog niet konden vertellen of het door kon gaan. Na een uur wachten, belde ze op dat met deze weersomstandigheden we niet het ontbijt per kano zouden kunnen ontvangen helaas. Dit ging dus niet door, erg jammer maar de voorpret was ook leuk. We zijn dus letterlijk ons rond gaan eten in het buffet restaurant dat een super ontbijt serveerde (mocht ook wel voor die prijs, maar het was nog steeds de helft van de kano prijs, dus dat viel weer mee). Na kilo’s fruit naar binnen gewerkt te hebben en nadat ik EINDELIJK kokosnoot gegeten had, rolden we naar onze kamer. Nog even de schildpadden in ons resort bekeken, en flippers en snorkels gehaald.
Wegens het weer, dat rond 2uur echt helemaal opknapte, gingen we niet een heel rondje snorkelen en beperkten we het tot bij ons voor vanaf het balkon. TELKENS als ik erin wilde springen verschenen er 1-4 pijlstaartroggen. Toch 2x mijn moment gepakt en gedesillusioneerd er weer eruit gekomen, omdat het uitzicht toch wat tegen viel onder water. Nog geen 30 seconden nadat ik eruit kwam kwamen er 4 pijlstaartroggen aan, dus ik prees mezelf gelukkig. Nog even wat foto’s gemaakt. En toen was de tijd hier eigenlijk op…
Het zit erop. We hebben er heerlijk van genoten, maar hebben onze tassen ingepakt en zijn klaar voor ons laatste avontuur van deze trip. En eten hoefden we niet meer na het uitgebreide ontbijt. Om 15:20uur werden we opgehaald door de shuttlebus, die ons naar de boot toebracht. Daar gingen wij om 16.45uur samen met onze koffers/tassen weer naar Tahiti, waar we keurig om 17:15uur aankwamen. Onderweg nog even getrakteerd door een walvis die in de verte zijn rug, vin en fontein water showde, hopelijk staat het op de video. Bij aankomst nog snel even wat gegeten en eindeloos gezocht naar de plek waar wij opgehaald zouden worden. Om 19:10uur hadden wij het eindelijk gevonden en zijn we 10min. later (afspraak 19.20uur, ja, stipt zijn ze hier wel!) opgehaald om in te checken bij het vliegveld. Op naar Los Angeles! (voor de geïnteresseerden: vlucht TN102) met Tahiti Air om 22uur.We zitten nu te wachten op het boarden. Tahiti is afgesloten en binnen een half uur zitten we in de lucht.
We zijn benieuwd hoe dat vliegtuig eruit ziet, maar we hebben er al 1 van gezien en die zag er zeer goed uit! Daarmee vliegen we zo’n 8uur over en de tijd zal nog zo’n 3uur vooruit gaan wellicht. We komen daar in ieder geval de volgende dag om 9.10uur in de ochtend aan. We gaan dan gelijk onze gehuurde auto ophalen en richting ons hotel. Kijkend hoe we ons dan voelen en OF lekker op het strand of in de jachthaven relaxen (grootste marina/haven voor plezierjachten ter wereld daar), of gelijk LA verkennen met o.a. het Hollywood sign, de “walk of fame”, Malibu, Beverly Hills, Santa Monica en wat dan niet nog meer! Eens kijken of het echt zo ‘over the top’ is daar. We zijn erg benieuwd. Ook hoe het is om weer rechts te gaan rijden i.p.v. links…. Hoe dan ook, het laatste deel van onze reis. Dan nog 2 vluchten via Londen jullie kant weer op.

Jullie hebben inmiddels wintertijd (hebben wij niets van meegekregen hier), en wij lopen nu dus nog maar 11uur op jullie achter. We komen eraan en zullen binnen een week alle achterstallige tijd weer inhalen. Tot snel, en we zijn ook benieuwd naar jullie verhalen dan!

We zijn inmiddels een maand weg al, en het voelt als echt heel lang geleden. Gisteren een maand getrouwd alweer, mijn ring heeft de eerste krassen ‘des tijds’ reeds in zich, maar ontstaan tijdens het maken van herinneringen op onze fantastische reis samen!

Liefs, Ber en Hans