Eindelijk zon!

Lieve geïnteresseerde 'medereizigers',


Maandag 5 oktober

Wat: Reis van Paihia naar Waitombo Caves

Zo we zijn heerlijk opgestaan, vol goede moed gaat om 7uur de wekker…. Ber was nog tot kwart voor vier bezig met uploaden, mijn deel van de teksten controleren, gireren, informeren etc. ik als aangewezen eerste chauffeur zag de bui al hangen en besloot reeds om kwart over 3 mijn ogen dicht te doen, om morgen toch iets fit te zijn tijdens het geconcentreerd (jaja, ouders ,maak je geen zorgen!) te kunnen rijden. Ogen open, nog een keer ogen open, goed wrijven, nog even naar buiten kijken, en inderdaad: MOOI WEER!?! De zon scheen en oh, wat was de wereld mooi! Maar toch moesten we minimaal 450km rijden vandaag over bergweggetjes etc. en minimaal 8uur in de auto, nog wel of geen boottripje hier doen? Na lang beraad toch besloten de auto in te stappen en dan toch iets eerder (is wel fijn om een keertje nog te kunnen avond eten op tijd in een restaurant bijv.) daar te zijn. Uiteraard ging na dat besluit alles op een lager tempo, we hadden immers nu tijd ‘gewonnen’ vonden we, nog 1, oke 2 misschien 3x omgedraaid en toen echt eruit, keurig om 10uur in de auto vonden we! Snel de sleutel ingeleverd en nog wat foto’s en film gemaakt (volgens mij hebben we nu 6uur film en 1200 foto’s inmiddels…. Soms vergeten we zelf wel eens NIET door die schermpjes te kijken). Onderweg konden we het niet laten om toch nog wat toeristische detours te maken. Wonder boven wonder kwamen we zonder dat we het doorhadden na een ommetje van tientallen km.’s weer op hetzelfde strandje van een ommetje van de heenweg! Gelukkig kwam het ons ‘relatief’ snel bekend voor :). Snel weer door… en zo’n 30km voor Auckland bleek de oplossing voor sneller verplaatsen: een TOLWEG! Betaal 1 euro en je rijdt ineens niet meer op kronkel weggetjes maar je rijdt het maximaal toegestane 100km per uur! En net na Auckland gebeurde het…. We hebben het zo lang mogelijk proberen te vermijden maar we reden de snelweg af om even een kopje koffie te gaan drinken en na de koffie, ging Ber die alle moed had verzameld: zelf voor het eerst links auto rijden! En ik moet zeggen: het viel niet tegen! Een aantal keren toch per ongeluk nog de ruitenwisser aan i.p.v. de richtingaanwijzer (doe ik ook nog geregeld, maar nu regende het niet meer en viel het dus op). Maar we denderden vol goede moed (en zweet in ons beider paar handen) richting Waitomo Caves, we kwamen daar aan, en het regende…. (sinds halverwege de rit bijna traditiegetrouw alweer). Ja waar ga je heen dan…. Nog snel naar een tourist info, wel wat wijzer geworden, maar nog niet veel, 4 kamers van hotels en bed & breakfast gezien en bij de 4de was het raak… en super aardig man (Colin) verwelkomde ons in zijn B&B, we voelden ons meteen opwarmen door zijn ontvangst. Alles tip top in orde en hij legde ons meteen uit wat we morgen allemaal het beste konden gaan doen, Waitomo staat immers bekend om zijn: glimwormen!!! (nooit gedacht dat ik 500km voor wormen zou gaan rijden!) En natuurlijk: raften in een ronde band, grotten en wandelen. MAAR grotten waren vandaag al dichtgegaan wegens hoog water, wat nu? Konden we wel? En waren de wormpjes er morgen dan ook nog wel glimmend? Colin stelde ons gelijk voor vanavond (ja half in de regen) dan wormen al te gaan kijken en gaf ons 2 zaklampen mee en een half plattegrondje (gelukkig waren we er bij aankomst al bij het rondkijken (lees: wij reizen voor het zoeken naar een hotel zo’n 15km heen en weer….)langs gereden op zoek naar een leuke overnachtingsplek. Snel verwarming aangezet in onze ‘hut’ (lees: schattige trailer) en natte schoenen van gisteren er tegenaan gezet… een ‘pub’ in gegaan (nee, ik durf niets meer te drinken na 2x in 5 minuten aangehouden te zijn), en daar in een soort van puber cafe terecht gekomen, wel super eten voor 15 euro waren we klaar! Snel de auto in, richting een wandeling, we stapten uit, nog een ander paar was er ook, verder niemand en NIETS te zien, op onze tenen lopend van rare geluiden en het donkere bos liepen we steeds dieper het woud in, en ineens zagen we ze! Rare ‘lampjes’ alsof er LED-lampjes op de muur geplakt waren, GLIMWORMEN! En even verderop een hele wand vol! Alsof je naar een sterrenhemel aan het kijken was! Erg grappig en mooi! We hebben denk ik 15 minuten geprobeerd dit op camera en film te krijgen, maar ik denk dat dit een zeer saai stuk van de video gaat worden, dat was helaas niet te doen! (later hoorden we van Colin dat zelfs een BBC-man die hier een documentaire over maakte er met zijn super apparatuur moeite mee had…. Had dat liever iets eerder geweten, maar het was leuk om te zien!).
Daarna snel terug naar huis… nou ja, ons tijdelijke huisje in ons zwervende bestaan…. Snel de kou uit (het vriest ’s nachts nog!) Heerlijk in bed tegen elkaar aan gaan liggen, wijntje ingeschonken en een uur later allebei wakker geschrokken nog niet van houding gewisseld. Snel wijntje opgedronken (lees: 1 slok was het maximale bij ons beiden). En in gelijke houding de nacht vervolgd… heerlijk geslapen!


Dinsdag 6 oktober

Wat? Waitomo caves, Kuaruri caves, watervallen en reis naar Rotouro

Om half acht ons bedje uit na een heerlijke nachtrust! Klaar voor het (aldus het gastenboek) heerlijke ontbijt, de huisgemaakte koekjes die naast ons bed stonden waren immers al op. Samen met een Duitse oudere onverzorgde man met een vermoedelijk geïmporteerde vrouw uit Thailand aan het ontbijt gezeten aan 1 tafel, de enige tekst kwam uit ons, maar niet richting hun, aparte mensen (ze gingen immers ook die dag als hun activiteit ‘konijnen scheren’ kijken, en dat is geen grapje!). Maar als ze er maar van genieten! Wij aten snel onze toastjes, fruit en muesli etc. op en gingen op pad… op aanraden van Colin eerst de glowworm-grot in (want daarna zijn de ‘tourbussen’ er al, ERG toeristisch dus!!!) en daarna pas de mooiere rustigere grot bekijken). Dus eerst die grot maar in…. Trappetje op om 9uur komt een oudere man, ervaren maar lichtelijk gehaast bijna routinematig / plichtmatig ons zijn verhalen vertellen in een grot waar stoeptegels liggen, railing al jaren als een huis staan en duidelijk de commercie goed is en alles erop ingesteld was (we twijfelden nog welke grot te nemen er zijn er zo’n 15 daar), toch was het verhaal interessant, maar omdat het water zo hoog stond, werd nog veel leeggepompt nu en konden we bijna niets zien, ook de boottocht naar de glimwormen was eigenlijk letterlijk 7 rondjes om onze as. 2 keer dezelfde touwen tegen onze hoofden geslingerd gekegen! WEL erg mooi die hemel met glimwormen maar, leek op de foto’s iets mooier. Helaas…Om 10uur opgehaald door een enthousiaste jongen die erg zijn best deed 8 anderen, die nog mee waren, ook op te vrolijken en mee te laten doen… richting de grot gereden… voor de ingang 1 grote nagemaakte cementen opstelling van een rotsformatie, bijna iedereen ontgaat de nepheid ervan… ik houd mijn hart vast… plots gaat 1 grote metalen deur open… we lopen een ronde cementen gang in, de deur gaat met afstand bediening weer dicht, op de grond lichtten een paar lampjes op…. We lopen door… weer een massieve deur, alsof we de kluis van De Nederlandsche Bank inlopen! Die gaat open, een groot rond gat naar beneden is half te zien in het donker. De deur klapt dicht…. Hij roept wat en drukt op een knop, rondje voor rondje als een super leuke lichtshow gaan de lampen zo’n 40m naar beneden aan, een leuk gezicht om te zien! We strompelen en slingeren, wellicht nog wakker wordend (?) naar beneden, weer een massieve deur… die gaat open… nu dan eindelijk geen cement? Inderdaad! De sfeervolle lampen schieten aan en super stalagmieten en -tieten schieten de grond en het plafond uit…. We lopen een lange grot door, waar steeds weer door lampen aan en uit te doen andere sferen gecreëerd worden en de gids vertelt super leerzame dingen! We komen nu glimwormen van dichtbij tegen en krijgen uitleg en zien alles heel goed (wellicht op voorhand alweer sorry voor die foto’s en film) we lopen van de ene fascinatie de andere in! Echt erg mooi! Anderhalf uur later staan we weer buiten, een ervaring rijker. We besluiten nog een mooie trip door het ‘ oerwoud’ aldaar te doen, want oh wat is het landschap mooi! Een mengeling van palmbomen, varens, grote beuken (?) lianen, mossen, en half subtropisch, zoals ik me de oerwouden van de Amazone voorstel. Langs stroompjes lopen we, nauwelijks iemand tegenkomend, langs hellingen keurig verzorgd en over met hout afgewerkte hangpaden , echt super, en dat kost je niets! Uiteraard veel film en foto’s verder weer terug de auto in… op naar de volgende ervaring… oh ja…. Het weer was ons nog deze keer wel goed gezind! Erg mooi geweest de hele dag! Zonnebril op, en bijna geen jas nodig (het is nog wel maar 15-18 graden maar de zon doet veel goed). Op naar een zeer zeker ontoeristische waterval, in de boekjes stond hij niet eens, maar op aangeven van Colin rijden we 30km richting de zee , ondanks verkeersbord ‘115 km. No gasstation’, (met een bijna lege tank, maar no worries ik schrijf dit al op plaats van bestemming). We zijn er via giga maar bijna vertrouwde slingerweggetjes in en langs landschappen, die variëren van weilanden tot bossen tot steile bergtoppen etc. binnen enkele minuten! We hobbelen vol goede moed, maar zonder verwachtingen naar beneden, horen geruis en zien ineens een super mooie waterval opdoemen! 3 jongens passeren ons, verder niemand, het lijkt haast ‘ onze onontdekte waterval’ ! Tientallen meters hoog over verschillende etages denderen duizenden liters water over ruim 30 meter breed naar beneden, een onbekende parel direct naar het massatoerisme? Bedankend voor de tip zitten we in de auto… zien een bordje met een andere grot staan langs de weg, stappen uit op zoek ernaar…. Over mooie paden, en houten constructies waar werkelijk niets op aan te merken valt (behalve de vraag wie dit onderhoud betaalt, wetende dat er bijna niemand komt hier ook?). We komen bij een groot zwart gat, stoppen onze schoenen in de grot, kijken wat rond, zien absoluut niets…. Maken voor de vorm toch wat foto’s en adviseren voorbijgangers die hetzelfde lot zullen ondergaan hun zaklamp mee te nemen, helaas voor hen zal het ook een deceptie worden.
We stoppen 10km verder voor een ‘ natuurlijke brug’, dat kan alles zijn denken we, en het is al bijna half 3 (en we moeten nog 180km rijden vandaag), toch stappen we uit, lopen een rondje langs een super mooi stroompje, zien een giga overkapping van steen (inderdaad een natuurlijke brug) komen slechts 3 mensen tegen, en lopen een rondje over mooie weilanden met schapen en bergen, Ber ziet me nog een modderig paadje over gaan (en ziet trouwens niet dat daar een plank ligt waardoor ik niet vies was) en besluit over het weiland af te snijden en de blubber te ontwijken, zakt dan behoorlijk ver de modder in en bevuilt zo de rest van de dag nog onze mooie SUV (‘stoere’ Toyota Rav4). Maar het was in ieder geval een bijna natte broek van ’t lachen waard :). We hebben de broek en de wandelschoenen in de drinkbak van de schapen daar uitgespoeld. We stappen weer in, en halen onze koffers op, gaan nog steeds met lege tank op pad en komen dan (wellicht ‘ net op tijd’ ) aan bij een tankstation…. Ber bekijkt de route vanuit de binnenkant van haar ogen, als ik de steeds weer veranderende slingerpaden en omgevingen in me op blijf nemen. Fantastisch mooi land! Iets voor 6 uur schrikt Ber wakker als we onze huidige bestemming bereiken, Rotorura. Na druk overleg zijn we eruit waar we wel, maar voornamelijk NIET willen slapen (nog excuses aan de man bij wie we al een kamer hadden geboekt en betaald, omdat ik riep DOEN, omdat ik dacht dat Ber ’t wilde om de prijs en achteraf bleek dat we beiden dit niet wilde, en hebben we dus ons geld teruggevraagd en zijn weggegaan. De man begreep het nog ook en bleef beleefd en vond het fijn ons ontmoet te hebben zei hij, ongelooflijk!). De stad is ERG groot, en OVERAL zie je motels, B&B’s, hotels etc. Zie er dan maar eens eentje uit te kiezen uit de honderden boekjes die we hebben en borden die je onderweg ziet… het is ‘laagseizoen’ dus hoe zwaar kunnen we onderhandelen over een prijs?
Uiteindelijk via een telefoon voor een deur ons creditcardnummer gegeven en een toegangscode gekregen. We slapen met nog 4 kamers (2 bezet) in 1 groot huis, hebben we onze eigen hippe appartement: slaapkamer, wc en douche etc., maar delen een keuken en woonkamer, prima vonden we en ziet er super leuk uit! MET uitzicht op het super mooie en grote meer voor ons! EN een Jacuzzi met 39 graden warm mineraalwater (spring water van de vele geisers hier, je ziet overal rookwolkjes uit de grond komen, wegens natuurlijke geisers), op het grote balkon met uitzicht op het water. Lekker gegeten in het centrum en net heerlijk de jacuzzi in gestapt met uitzicht op het meer en met een mooie volle maan zonder enige wolk! Super afsluiting van de dag!

En nu? Wat morgen? We zouden eigenlijk naar Tongariro toe gaan, een groot en mooi nationaal park tussen onze huidige plaats en Wellington (plaats van oversteek naar het zuidereiland op 10 oktober). MAAR daar waar grotten en wijzelf veelal in het noorden ondergelopen over verzopen waren, blijkt hier reeds enkele dagen het sterk te sneeuwen. We hoorden bericht van ‘ergste sneeuwval sinds 25 jaar’ en mensen die op de route die we zouden nemen al 12uur ingesneeuwd vast stonden. En groot deel van de autoweg 1 (hoofdautoweg) die we zouden nemen is gewoon al 3 dagen dicht wegens de sneeuw, en kunnen we ook wel überhaupt daar komen nu met de sneeuw? We weten het nu in ieder geval even niet! Morgen naar de VVV om te vragen wat wijsheid is in deze… toch iets afzakken? Scheelt tijd maar kan ‘t? En heeft bezoek aan het nationale park zin, is het mogelijk in de sneeuw? Een andere route? Of hier blijven (en later meer moeten rijden) en lekker een ‘ spa’ opzoeken morgen en van uitzichten en meren hier genieten? Morgen zullen we ‘t weten…. Slaap wel… het is nu (weer) laat.



Liefs, Ber&Hans


N.B.: we hebben in de vorige update een vogel verkeerd benoemd! We blijken al die tijd niet achter de Kiwi’s aan te rennen, maar achter de Californische Kwartel! Excuses voor de valse voorlichting!